30 okt 2010

Millionaire binnenkort terug in de studio

Dilly Boys hebben een primeur voor jullie. Gisteren hadden we een djset op Hindu Night en daar ontmoetten we Tim Vanhamel met zijn Broken Glass Heroes in de backstage. Na het optreden was het tijd voor handtekeningen en een praatje. Nieuwsgierig als we zijn vroegen we Tim hoe dat nu precies zat met Millionaire. Hij vertelde dat hun nieuwe studio zo goed als klaar is en ze daarna terug in de studio trekken. Broken Glass Heroes vinden we lang niet slecht maar Millionaire blijft toch één van onze favoriete Belgische bands. Met wat geluk mogen we tegen eind 2011 een nieuwe plaat verwachten.
Hieronder nog eens Champagne, recent verkozen tot 2e beste Belgische gitaarriff.

27 okt 2010

Aanrader - Happy Birthday

Morgen, 28 oktober, vindt u ons op de eerste rij van het Yeasayerconcert in de Ancienne Belgique terwijl we er het strafste van Pukkelpop 2010 en meteen onze hele zomer herbeleven. U hoeft niet huilend in een hoekje te kruipen omdat er op de AB-website naast de naam Yeasayer een “uitverkocht” banner prijkt, no ma’am, de Belgische zalen hebben nog zoveel meer te bieden. In de Botanique strijden morgen de noisepunk attitude van Health en de dansbare post-punk van You Say Party om uw applaus. Die laatste staan er in een doublebill met Happy Birthday en voor deze band willen we uw aandacht. Hun songs zijn pop van de hoogste orde en zo verdamnt vrolijk en catchy dat u komende Allerheiligen uw verplichte kerkhofbezoeken al dansend tussen de zerken zal afleggen. Daarbovenop lijken de teksten uit ons hoofd gestolen. “I’m always on the same frequency, girls FM, girls FM”. We kennen hen al een tijdje dus een echte aanrader is dit niet meer, maar hey, delen, daar wordt iedereen toch gelukkiger van.

Happy Birthday - Girls FM

Happy Birthday - Subliminal Message

24 okt 2010

Recensie: Mark Ronson – Record Collection

Voor de nieuwe cd van Mark Ronson lagen de verwachtingen hoog. Door wel zeer geslaagde producties van Amy Winehouse – het anders zo rustige en akoestische Valerie werd door zijn handen een stuk meer vrolijker en uptempo - en ook Lily Allens versie van Oh My God werd behoorlijk opgewaardeerd door toevoegingen van instrumenten die men misschien eerder in de jazz zou verwachten. Ja, door een simpele additie zoals een saxofoontje hier en daar verricht de man wonderen.
Het hoesje van ‘Mark Ronson & The Business Intl.’ is dan ook veelbelovend. Door middel van veel kleur en collage roept hij het idee op dat dit album een mengelmoes van stijlen zal worden, maar helaas word je hier algauw teleurgesteld. Bang Bang Bang is tot nog toe het meest bekende nummer, en terecht. Het draagt een blij, poppy sfeertje met zich mee, een sfeertje dat in geen enkel nummer verandert, wat juist een beetje jammer is. Met Record Collection bewijst Ronson alvast zijn veelzijdigheid niet.
Wie op zoek is naar zachte hiphop, gecombineerd met wat soul, is weliswaar nog steeds aan het juiste adres. In nummers zoals Circuit Breaker horen we zelfs enige new wave-invloeden. Het is maar povertjes als dit één van zijn meest experimentele creaties behoort te zijn. Mijn persoonlijke favorieten, die niet zouden misstaan hebben in het Woodstock van de jaren ’60, zijn Selector en Missing Words. Ze bevatten een iets relaxter ritme en een echo alsof het materiaal effectief jaren geleden is opgenomen. En de iets meer aanwezige gitaar kan ook absoluut geen kwaad.
Dit is een fijne cd zolang je niet onder de oppervlakte graaft. Want daar vrees ik dat er niks te vinden valt. Perfect om af te spelen in de auto, met het zonnetje lekker schijnend op het dak, maar meerwaarde heeft het helaas niet

FAY

Find the best blogs at Blogs.com.