Op Tomboy, de tweede solocd van Panda bear slash Noah Lennox, wordt door muziekliefhebbers gewacht als op de komst van de Messias door de chassidim. Person Pitch, zijn eerste, bezet immers al een plaatsje in het pantheon der modern day masterpieces. Fortuinlijk genoeg wordt de zalige pijn van het verlangen af en toe verlicht door liveversies van nieuwe nummers en door de singles die de beer voorafgaand aan de plaat uitbrengt. Tweede 7” You can count on me wordt jammer maar helaas slechts op 500 kopieën uitgebracht. Tough luck dus voor de echte pandaliefhebbers. De liveversie van B-kant Alsatian Darn wiegt je evengoed in trance.
Panda Bears publiek wordt op 11 september op Governors Island opgewarmd door de Portugezen van Gala Drop. Dat hun muziek grote raakvlakken vertoont met die van Panda is op zijn zachtst gezegd een understatement. In hun eveneens door Afrikaanse geluiden beïnvloede psychedelische dub zit echter net een tikkeltje meer energie. Voortdurend brobbelen de vreemdste geluiden op. Zet die luidsprekers af, die koptelefoon op en doe een solodansje!
We zeuren een beetje: witch house is helemaal geen must-hear bandje maar betreft een volledig nieuw genre dat blitzkrieggewijs de blogs verovert. Wie zich ondertussen al over het zoveelste dertien-in-een-dozijn chillwave bandje heeft gezet, kan zich aan witch house wagen. Net als bij chillwave is er geen sprake van een vaste scène. Witch house vormt eerder een verzamelnaam voor artiesten die tegelijkertijd met een gelijkaardig geluid naar buiten komen (en zich af en toe aan intellectuele masturbatie wagen door een van hun compadres te remixen). De naam van het genre is alvast een prima beschrijving voor zowel het geluid als het gevoel dat dit geluid veroorzaakt (bravo, 20jazzfunkgreats). De verwaaide engelenkoren, repetitieve synthesizers en ratelende drums die de meeste witch house kenmerkt, hypnotiseren evenveel als een goede housebeat. De door E geïnduceerde euforie blijft achterwege. Het eerste deel van de naam wijst immer niet op de hocus pocus hobbypraktijken van goedgelovige huisvrouwen maar op de gevoelens van vervreemding, teenangst en weltschmerz die witch house gemakkelijk teweeg brengt. Hey, het zijn moeilijke tijden mensen. Een korte introductie:
Salem
De eerste witch house groep die onze oren verheugde en de enige tot nu toe die een volwaardige LP weet te fabriceren (King Night, uit op 28 september). Frost is zowat de standaard witch house track, King Night voegt zoveel bombast aan hun sound toe dat we er eerlijk gezegd geen blijf meer mee weten. Geniaal of pure quatsch, u beslist.
Prijs voor on-google-baarste bandnaam (één van de pet peeves van witch house groepen. Het is natuurlijk ook een manier om ondergronds te blijven) gaat naar ///ΔΔΔ\\\. ///ΔΔΔ\\ laat de typische engelenkoren voor wat ze zijn en produceert een meer dubstepgeoriënteerd geluid. Vrolijk is het toch nog altijd niet.
oOoOO was het zowat het enige geluid dat we nog konden voortbrengen na het horen van deze ruwe diamant. NoSummer4u (Toro y moi en Washed Out) klinkt alsof een bosnimf je door een Siberisch oerwoud gidst. Eveneens een witch house trademark: de nogal sinister ogende promopics.
Laat u niet misleiden door de wel heel begeerlijke afbeelding hiernaast: ook in deze track drijven de synths en de gesampelde vrouwenstemmen af en aan als golven in een woeste zee op een donkere stormnacht. Gelukkig voorkomt de manische drumbeat dat we op drift raken. Wie nog niet genoeg heeft van alle zwartgalligheid (jij daar, Jotie T’Hooft?) kan zich laven aan hun mixtape, as I Lay Dying genaamd.
Na de nieuwe video van The Drums hebben we voor jullie hun live cover van Used to Wait. Maar ze hadden het misschien beter bij hun eigen nummers gehouden.
Een echte aanrader is Summer Camp eigenlijk al lang niet meer. Wie de blogosphere zowat volgt heeft dit duo uit Chicago al opgemerkt. Maar sinds enkele dagen is er wel nieuws, Summer Camp brengt namelijk op 6 september hun debuut EP Young uit. Hieronder vind je de tracklist en de video van hun laatste single Round the Moon.
EP uit bij Moshi Moshi op 6 september.
Tracklist:
01 Round the Moon
02 Was It Worth It
03 Veronica Sawyer
04 Why Don't You Stay
05 Ghost Train
06 Jake Ryan
Op Tomboy, de tweede solocd van Panda bear slash Noah Lennox, wordt door muziekliefhebbers gewacht als op de komst van de Messias door de chassidim. Person Pitch, zijn eerste, bezet immers al een plaatsje in het pantheon der modern day masterpieces. Fortuinlijk genoeg wordt de zalige pijn van het verlangen af en toe verlicht door liveversies van nieuwe nummers en door de singles die de beer voorafgaand aan de plaat uitbrengt. Tweede 7” You can count on me wordt jammer maar helaas slechts op 500 kopieën uitgebracht. Tough luck dus voor de echte pandaliefhebbers. De liveversie van B-kant Alsatian Darn wiegt je evengoed in trance.
